Dyskusja

Wielu autorów podejmowało problematykę wzorca trenerskiego, lecz wszyscy mimo badania wspólnych parametrów, nie określili jednoznacznie takiego ideału.

Przeprowadzone badania na zawodniczkach grup młodzieżowych uprawiających piłkę siatkową dostarczyły cennych informacji, z którymi każdy szkoleniowiec pracujący z kobietami powinien się zapoznać i kierować w przyszłej pracy trenerskiej.

Badane dziewczęta posiadają duże rozeznanie, co do wymagań, jakie pragną stawiać swojemu trenerowi. Zaczynając od wyglądu zewnętrznego ideału szkoleniowca w oczach młodych adeptek sztuki siatkarskiej należy stwierdzić, że szczególną uwagę zwracają one na sportowy strój, aktywny tryb życia i sportową sylwetkę oraz wiele innych pojęć odnoszących się do cech, które kojarzą się ze zdrowiem i aktywnością fizyczną. Mało istotna jest dla nich uroda, czy wzrost szkoleniowca. Potwierdzeniem oczekiwań młodych siatkarek są badania przeprowadzone przez Piotrowicz (2008) i Ćwika i Januszewskiego (1977 s. 155-166), które dowodzą, iż owe cechy mają największą wartość. Autorzy badań twierdzą, że strój sportowy na treningu, dbałość o higienę osobistą, czy też aktywny tryb życia są ponad wzrostem czy też urodą trenera.

Ważna w procesie szkolenia sportowego, szczególnie młodych zawodniczek, jest pedagogiczna rola trenera. Badane dziewczęta są zdania, że trener nie powinien być osobą porywczą, gdyż tego typu zachowanie zniechęca je do pracy. Wręcz przeciwnie, spokój i opanowanie są drogą do sukcesu. Jak wiadomo, nikt nie jest nieomylny i nawet najlepsza zawodniczka popełnia błędy i ma słabsze dni. Badane siatkarki nie lubią jak się na nie krzyczy, strofuje oraz deprymuje swoim zachowaniem.